Componist Gabriel Paiuk laat zich inspireren door de ontwikkeling van de geluidsfilm oftewel hoe beeld en geluid synchroon onze zintuigen bespelen. Hoe ervaren we geluid, is de vraag die hem bezighoudt. In dit multimediastuk voor cello, soundtrack, meervoudig luidsprekersysteem en (live) video gaat hij terug naar de oorsprong van het Griekse woord Theôría (θεωρια): de wortel van zowel ‘theorie’ als ‘theater’. Samen met visueel kunstenaar Sebastián Diaz Morales en cellist Arne Deforce brengt Paiuk een nieuwe versie van Sound Theory (The Clouds), dat afgelopen najaar in de Gaudeamus Muziekweek in première ging.
In navolging van de observatie van de filmwetenschapper Morten Meldgaard dat ‘bewegende beelden pas cinema werden toen ze met architectuur in aanraking kwamen’, verkent Sound Theory (The Clouds) het theater als plaats en infrastructuur, waar de zintuigen worden gesynchroniseerd en gemoduleerd. Gabriel Paiuk deconstrueert de koppeling van het auditieve aan het visuele, die eigen is aan het cinematografische en muzikale spektakel. Simpel gezegd: waarom geloven we wat we horen?
Componist en geluidskunstenaar Gabriel Paiuk houdt zich bezig met de perceptie van geluid in de media, in de breedste zin van het woord. Hij maakt deel uit van de staf van het Instituut voor Sonologie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Ook geeft hij lezingen en workshops in binnen- en buitenland over theoretische vraagstukken rond georganiseerd geluid.
Bekijk hier de teaser Sound Theory (The Clouds). Kijk op de website van Gabriel Paiuk voor meer informatie over Sound Theory (The Clouds).
Dit project wordt mede mogelijk gemaakt dankzij een bijdrage van het Stimuleringsfonds in de regeling Digitale Cultuur.