De recente composities Sotto Voce en Pilgrims getuigen beide van Goebaidoelina’s bijzondere gevoel voor klank en klankcombinaties. In Sotto Voce leggen de gitaren een grote expressiviteit aan de dag: mysterieus maar tegelijkertijd glashelder. Goebaidoelina combineert dit instrument met lage strijkers, waarbij elke stem even virtuoos als poëtisch is.

Over Pilgrims heeft Goebaidoelina opgemerkt dat het een variatievorm heeft die gebaseerd is op de passacaglia. De uitvoerders ziet zij als pelgrims die deelnemen aan een klankprocessie. De dalende en stijgende achtste noten in het begin verbeelden de voetstappen van de bedevaartgangers.

Klankexperiment speelt in beide werken een prominente rol, evenals het spanningsveld tussen muzikale vrijheid en improvisatie versus strikte notatie en opname.

Geflankeerd door deze twee werken van de Russische componist klinkt de wereldpremière van de jonge Deense componist Lauge Dideriksen (1995). Dideriksen kreeg zijn vooropleiding in Aarhus in Denemarken en studeert momenteel aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Dideriksen is eveneens een getalenteerd violist en werkte samen met improviserende musici als bassist Wilbert de Joode, cellist Fred Lonberg-Holm en slagwerker Han Bennink.

Martijn Padding schrijft over zijn leerling: ‘Hoewel de muziek van Lauge Dideriksen niet op die van Goebaidoelina lijkt, verwijst Lauge naar een ‘nieuw expressionisme’ zoals Goebaidoelina naar een ‘oud expressionisme’ verwijst. In zijn geval leidt dat tot verfijnde weefsels en subtiele muziek. Tegenover de vaak monumentale en emotionele impact van Goebaidoelina’s muziek, vormen de subtiliteiten en mysterieuze klankwereld van Lauge volgens mij een interessant contrast.’